ขุนพลประจัญบาน

ขุนพลประจัญบานเป็นหนังสือการ์ตูนสมัยเด็กๆ
ชื่อมันดูตรากตรำดี เลยเอามาตั้งชื่อบทความ 555+

คุณครูอนุบาลนี่ต้องเหมือนนางงามไหม? รักเด็ก...
แล้วถ้าคุณครูไม่ได้รักเด็ก ใครจะมารู้ล่ะ?
ฉันเองยังไม่รู้เลย ฉันจำอะไรไม่ได้เลย
ทั้งๆ ที่ความทรงจำดีๆ สมัยนั้น ยังคงอยู่ครบถ้วน
แต่พอแม่เล่าให้ฟังแล้ว...
พยายามนึกเท่าไร ก็นึกไม่ออกจริง
... ว่าคุณครูตีฉันทุกวัน โดยไม่มีเหตุผล

ที่น่าเศร้ายิ่งกว่า ก็คือ ครูอย่างนี้มีเยอะ!

จำได้อย่างเดียวว่า ฉันถูกตะคอกเพราะมองครูแต่งหน้า
ไม่ใช่ครูประจำชั้นด้วยนะ เป็นครูห้องข้างๆ
สมัยก่อนห้องเรียนของตึกนั้นไม่เชิงเป็นห้องเท่าไร
เป็นใต้ถุนสูง ไม่มีกำแพง มีตู้ไม้สีเหมือนลูกกวาดกั้นแบ่ง อ.2/5 กับ 2/6
ฉันอยู่ 2/6 (ย้ำว่า อนุบาล!) ฉันคัดลายมือผิดบ่อยๆ เลยถูกคัดเดี่ยว
คือ ให้ไปยืนคัดลายมือคนเดียวที่ตู้ไม้สีลูกกวาดนั่นแหละ
ตู้นั้นสูงพอๆ กับความสูงของเด็กเวลาที่ยืนเขียนพอดี
(มันมีไว้ทำโทษเราโดยเฉพาะหรือเปล่าเนี่ย? =__=)
แล้วไอ้เจ้าตู้นี้ดันไปติดกับโต๊ะคุณครูห้อง 2/5 พอดี
พูดง่ายๆ >> ครูนั่งแต่งหน้าตรงหน้าฉันนั่นแหละ!
4 ขวบนะเฟร้ย! จะไม่ให้มองได้'ไง!!
'มองอะไร! คัดไปสิ!!' เสียงนางยักษ์แว้ดแว๋ขึ้น
จึงเอวังค์ด้วยประการฉะนี้ (=__= lll)

อนุบาลสามก็ดันได้อยู่ห้องยัยนี่อีกนะ!
โชคดีนี่มีเพื่อนเจ๊่าะแจ๊ะ วิ่งไปฟ้องแม่ของฉันเข้าวันหนึ่ง
(ขอบคุณจริงๆ แต่จำไม่ได้ว่าเธอผู้นั้นเป็นใคร)
ซึ่งเรื่องนี้นี่ ฉันจำไม่ได้แม้แต่นิดเดียว
เด็กๆ พอโตมา ก็คงเลือกที่จะลืมบางอย่างไปเองละมั้ง
'คุณแม่ขา ครูปุ้มตีหนอทุกวันเลยค่ะ'
แม่ของฉันเข้าพบครูใหญ่ทันที เพื่อขอย้ายห้อง
ครูใหญ่ทำท่าจะไม่ยอม แม่จึงซักไซ้อยู่พักหนึ่งจึงสรุปได้ว่า:
'ขอย้ายไปอยู่ห้องที่คุณครูประจำชั้นมีลูกแล้วด้วยค่ะ'
อ๋อ นังปุ้ม ไม่รักเด็กนี่เอง เชอะ!
เปลี่ยนอาชีพยังทันนะ หล่อน

มาดูตอนอยู่ประถมกันดีกว่า
เรื่องน่าซึ้งใจมากทีเดียว ^ . ^ "
เอาคร่าวๆ ...
ป.2 ครูภาษาอังกฤษสอนว่า
บัฟฟาโล แปลว่า ควาย
พหูพจน์ เติม - es
บัฟฟาโล - เจส แปลว่า ความหลายตัว!
อืมมม~ เจริญ!!

ป.4 ครูภาษาไทยเห็นฉันหยุดอ่านกลอน
ทุกคนในห้องอ่านด้วยกัน แต่อยู่ดีปากฉันก็ไม่ขยับ
จริงๆ ฉันยังมองหนังสืออยู่นะ
แต่ไม่แน่ใจว่าตอนนั้นง่วงหรืออะไร
ตะละแม่ก็เรียกชื่อครั้งหนึ่ง
ฉันอ่านต่อ แต่ก็ได้แป๊บเดียว
คราวนี้ยัยกุสุมาเดินตรงมาหยิบหนังสือเรียนของฉัน
ขว้างออกไปนอกห้อง แล้วไล่ฉันไปคุกเข่าอ่านคนเดียว
...

โรงเรียนนี้เอาแค่นี้ดีกว่า
เพราะจริงๆ แล้วตอนนั้น ฉันรักโรงเรียนนี้มาก

มีคำศัพท์ประจำวันจากเพื่อนที่เรียนสาธิตชื่อดังเล่าให้ฟัง
'แก ครูฉันบอกว่า เวิร์ค เอาท์ แปลว่า "ทำงานนอกบ้าน" แหละ...'

โอ้ว... ซึ้ง~

มาดูที่ภาษาอังกฤษม.ปลายกันดีกว่า น่าสมเพช สุดๆ
จำกันได้ไหม ที่ช่วงนั้นมีข่าว ครูไทยทำข้อสอบได้ 2 เต็ม 100
เออ อารมณ์นั้น
ครูภาษาอังกฤษของฉันไม่ได้รู้ตัวด้วยซ้ำ
และไม่ใช่คนเดียวด้วยนะ
คงไม่มีใครเลือกครูโรงเรียนฉันไปละมั้ง
ไม่อย่างนั้นต้องรู้ผิดชอบชั่วดีกันไปแล้ว
มาดูคำศัพท์ประจำวันกัน
เชา แปลว่า วุ่นวาย
...
งงไหม? >> chaos 'ไง

โอล แปลว่า นกฮูก =__=
เลียวเพิร์ด แปลว่า เสือดาว >> อันนี้เห็นใจจริงๆ
เพราะเธออ่านตามที่สะกด
แต่ไม่ว่าจะเป็นภาษาไหน ทั้งไทย, อังกฤษ, เกาหลี...
มันจะมีคำที่อ่านไม่ตรงกับที่เขียน

เฮ้อ~

แล้วพวกครูชายขี้หลีนี่ ขอเถอะ
เพราะพวกเราต้องการใบรบ. หรอกนะ
จึงไม่อยากมีปัญหา

มีครูพละหนึ่งตน (ขอเรียกเป็น 'ตน' ก็แล้วกัน)
ที่ไม่ให้นักเรียนชายกับตุ๊ดได้ 4 เลย
อ้าว~
มีอีก ท้านักเรียน (ที่ออกจะเกเรหน่อย) ต่อย
ถ้าชนะครู >> สอบตก
อ้าว~
มีอีก ยังไม่หมด
ครูสุขศึกษา ให้จิตพิสัยโดยดูจากคาบสุดท้ายก่อนสอบ
ไม่แปลกใช่ไหม? แต่เขาดูจากที่นั่งนะ?!?!
แถวหน้า 10, ถัดไป 9, ถัดไป 8, ... จนถึง 6
คนที่เข้าคาบแรกและคาบเดียว >> ได้ 10 เพราะรู้แนวคนสอน
เข้าทุกคาบ ตอบทุกคำถาม เนิร์ด เดินช้า ไม่ช้ากว่าเพื่อน >> 6
...
เฮ้อ~

มหาวิทยาลัยก็มีนะ เรื่องน่าประทับใจอย่างนี้
อย่างที่เคยเล่าไปแล้ว 555+
โลกนี้มีแต่เรื่องสนุกเนอะ จริงไหม?
เด็กไทยนี่ช่างเป็น 'ขุนพล' ที่ต้อง 'ประจัญบาน' กับเหล่าร้ายจริงๆ